تو این زمونه با این همه مشکلات.خرج ومخارج گرون.فشار زندگی ویه عالمه از این حرفا... واقعا بد شانسی دیگه قوز بالا قوزه اینکه آدم شانس نداشته باشه فی النفسه چیز زیاد بدی نیست.این بد شانسیه که تو این هاگیر واگیر نفس آدمو بند میاره قصه ی بدشانسی های یکی از دوستام خیلی جالبه. بیچاره از بس بد شانسه که دست هر چی بد شانسه از پشت بسته.ایشون تا الان که حدود 29 سالشه هرچی بدهی بالا آورده همه رو مد یون بد شانسیاشه.چند ماه پیش طوری یه ماشین امانتی رو چپ کرده بود که تصویر ماشین  بعد از چپ شدنش بلوتوث شده بود .از بد حادثه خودش تو این یه مورد شانس آورده بود که زنده بمونه واسه بد شانسیای جدیدش  که یکیش خرید یه قطعه زمینه.این ماجرا شاهکار بد شانسیای دوستمه.

یه روز که دیدمش گفت یه قطعه زمین  با قیمت خوبی گرفته و منتظره که چند ما یا چند سال بگذره شاید بتونه با دو یا سه برابر قیمت خریدش بفروشه.منم با شناختی که از دوستم داشتم بعید میدونستم.تا اینکه یه روز دیگه که دیدمش از حالتش معلوم بود که  خیلی ناراحته.از دلیل ناراحتیش که پرسیدم معلوم شد زمینی که خریده ظاهرا واسش درد سر بزرگی شده.میگفت شهرداری از صاحبان این زمینا شکایت کرده مبنی بر اینکه در عهد قجر 200سال پیش جناب آقای مشیرالدوله این زمینا رو داده به شهرداری وکلی سند ومدرک هم رو کرده و این درست زمانی  بعد از 200سال اتفاق میفته که دوستم هوس کرده زمین بخره که مثلا سود کنه.خلاصه کارشون به داد گستری ودادگاه از این حرفا کشیده و احتمال اینکه دوستم زمینشو از دست بده خیلی زیاده!

واللا این دیگه نوبره!! البته اگه من جای دوستم بودم قبل از اینکه کار به دادگا برسه خودم دودستی زمینو تقدیم شهرداری میکردم  نکنه جریمه هم بکنن !!!